Bojownikom niepodległości

Konstanty Bulik

(1882–1940)

Urodził się 10 marca 1882r. w Górnikach. Syn Franciszka i Joanny z Scheligów.
Od 1 marca 1919 do 20 czerwca 1922 r. działacz narodowy i plebiscytowy na Śląsku.
Od 22 czerwca 1922 r. w stopniu posterunkowego służył w Policji Województwa Śląskiego. Był funkcjonariuszem w komisariacie w Tarnowskich Górach, potem na posterunku granicznym w Suchej Górze, a od 1 marca 1923 aż do września 1939 r. w Bobrownikach Śląskich. 1 lipca 1937 r. awansował na st. posterunkowego.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 05/3 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 167/1932
Źródła

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. !, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 167/1932.