Urodził się 30 grudnia 1890 r. w majątku w Marcinkowie Górnym pow. Żnin. Syn Maksymiliana i Heleny z Dziembowskich.
Studiował rolnictwo w Lipsku.
W 1917 r. był założycielem „Sokoła” w Gąsawie i co najmniej do 1927 r. jego prezesem.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Następnie w WP. Służył w 15 puł. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. kaw.
W niepodległej Polsce mieszkał w swoim majątku w Marcinkowie Górnym. Pracował na roli.
Własnym sumptem wystawił pomnik Leszka Białego w rodzinnej miejscowości, zniszczony przez Niemców w czasie II wojny światowej.
Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do WP. Po zakończeniu walk powrócił do swojego majątku. Wysiedlony przez Niemców, zamieszkał w Warszawie. Następnie zarządzał majątkiem w Kiernozi. Podczas powstania warszawskiego w 1944 r. przebywał w Warszawie.
Po wojnie i zawarciu małżeństwa od 1946 r. gospodarował w gospodarstwie w Kowalewie koło Pleszewa.
Zmarł 19 grudnia 1975 r. w Kowalewie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty (od 1914 r.) z Anielą Moszczeńską, miał syna Stanisława (8 V 1915-17 I 1982), a po jej śmierci (od 29 VII 1946) z Elżbietą Beliną-Brzozowską, z którą miał córkę Elżbietę (ur. 23 I 1948) zamężna Steca, inżyniera rolnika.
E. Gozimirska, w: Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny cz. 6, Warszawa 2002; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski rezerw 1934; Wielkie święto w Gąsawie, „Dziennik Bydgoski” nr 186/1927.