Bojownikom niepodległości

Leon Bąk

(1892–1948)

Urodził się 6 kwietnia 1892 r. w Sowach pow. Rawicz. Syn Szczepana, rolnika, i Marii z Czajków.

Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej wsi.

Pomagał w gospodarstwie, a potem wyjechał w głąb Niemiec, gdzie pracował w górnictwie. W grudniu 1918 r. powrócił do domu.

Wziął udział w powstaniu wielkopolskim. Walczył w rejonie Rawicza. Później uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Zdemobilizowany w stopniu kpr.

W 1922 r. został właścicielem gospodarstwa rolnego w Brzostowie koło Miasteczka Krajeńskiego.

Po wybuchu II wojny światowej aresztowany przez Niemców, był więziony w pobliskim Grabownie. Następnie zwolniony. W1942 r. wysiedlony z rodziną do małego i zaniedbanego gospodarstwa w przysiółku Brzostowice.

Po wojnie powrócił do Brzostowa.

Zmarł 15 marca 1948 r. w Brzostowie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Miasteczku Krajeńskim.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1922 r.) z Pelagią N., miał z nią synów Leona (31 VII 1923-21 IV 2008), Floriana (11 I 1926-4 VII 1982) i Zygmunta (ur. 7 IV 1939) oraz córki Pelagię (19 X 1924-3 VII 1937) i Ludwikę (ur. 12 VIII 1927).

Jego nazwisko umieszczono na tablicy poświęconej powstańców wielkopolskim w Miasteczku Krajeńskim.

Źródła

W. Kicman, w: www.szubin.powstanie.net; „Monitor Polski” nr 140/1938.