Urodził się 26 marca 1896 r. w Mierucinie na Kujawach. Syn Ludwika i Zuzanny z Mrówczyńskich.
W 1912 r. ukończył gimnazjum dr. Lockmanna w Poznaniu.
W okresie od 1912 do 1916 r. odbywał praktyki w kraju i za granicą w branży włókienniczej.
2 maja 1916 r. powołany do armii niemieckiej. Służył m.in. w baonie zapasowym 116 pp. Ukończył kurs miotaczy granatów w Messel.
Od stycznia 1919 r. w składzie komp. pakoskiej uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Od 11 kwietnia w 6 pstrz wielkopolskich. Awansowany 20 lipca na kpr., dowodził drużyną. Następnie w Oddz. V sztabu DOGen Poznań. Latem 1920 r. przydzielony do 157 pp, w stopniu plut. (od 7 sierpnia 1920 r.) na czele plut. uczestniczył w walkach z bolszewikami.
Po zakończeniu wojny ukończył kilkutygodniowy kurs dla kandydatów na oficerów w Chełmie. 6 sierpnia 1921 r. awansował na sierż., a 20 sierpnia został przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
Mieszkał w Borkach pow. Gostyń. Pracował jako kupiec.
Członek Tow. Powstańców i Wojaków (oddział w Koźminie), wiceprezes okręgu VI Zw. Towarzystwa Wojaków.
W końcu sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, zapewne służył w Ośrodku Zapasowym 14 DP. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 3 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Żonaty z Apolonią Gryczyńską, miał z nią synów Zygmunta i Lechosława.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 292/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; W. R(yżewski), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3/1994.