Urodził się 21 maja 1896 r. w Krakowie. Syn Jana i Anieli.
Ukończył gimnazjum w Tarnowie.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Leonard”. Wiosną 1915 r. był podoficerem za frontem I plut. 1 komp. II baonu 5 pp LP. Ranny 5 lipca 1916 r. podczas walk pod Kościuchnówką.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach z lipca 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej.
Od 1 listopada 1918 r. w WP. W składzie 5 pp leg uczestniczył w walkach z bolszewikami. 1 stycznia 1919 r. mianowany ppor. piech., dowodził plut. w komp. technicznej, a potem adiutantem baonu. Wiosną 1919 r. został adiutantem ppłk. Juliusza Zulaufa. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami. W końcu 1919 r. został referentem ds. technicznych w DOGen Warszawa. 1 lipca 1920 r. awansował na por. piech. Funkcję referenta sprawował do października 1921 r.
Następnie zastępca dowódcy baonu zapasowego 5 pp leg. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., od grudnia 1922 r. dowodził komp. saperów w 28 baonie Straży Celnej w Nowogródku. W 1923 r. przeniesiony do rezerwy.
Powołany do służby czynnej, służył w 7 psap (1924). W kwietniu 1925 r. ukończył kurs doskonalący oficerów saperów w Warszawie. Przydzielony do 5 psap, dowodził II baonem oraz był adiutantem pułku. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. sap., od 26 kwietnia sprawował funkcję kwatermistrza 5 sap. 27 kwietnia 1929 r. został II oficerem sztabu 4 BSap. 31 marca 1930 r. mianowany kierownikiem referatu ogólnego w Szefostwie Saperów MSWojsk. Od 5 stycznia 1931 r. studiował w WSWoj. Po jej ukończeniu studiów od 1 października 1932 r. dowodził baonem szkolnym w Szkole Podchorążych Inżynierii. Od końca 1934 r. szef sztabu 30 DP. 1 stycznia 1936 r. awansował na ppłk. dypl. sap. Od listopada 1936 do 8 lipca 1938 r. dowódca baonu mostowego w Modlinie. Następnie był oficerem saperów w Inspektoracie Armii gen. Tadeusza Kutrzeby. 23 marca został dowódcą saperów Armii „Poznań”.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył m.in. w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy 28 września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie w Murnau, a potem w Lubece, a od jesieni 1944 r. w Dössel.
Ciężko ranny 27 września podczas pomyłkowego bombardowania obozu przez alianckie lotnictwo, zmarł 6 października 1944 r. i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na płk. dypl. sap.
Z. Barszczewski, Sylwetki saperów, Warszawa 2001; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej t. V, Pruszków 1996; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939; „Monitor Polski” nr 87/1931; M. Porwit, Spojrzenia poprzez moje życie, Warszawa 1986; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.