Urodził się 25 kwietnia 1870 r. w Werbicznej pow. Łuck w rodzinie ziemiańskiej. Syn Lucjana i Ignacji.
Ukończył szkołę junkrów w Wilnie, a następnie szkołę oficerską w Petersburgu. Mianowany w 1893 r. ppor. piech., poświęcił się zawodowej służbie wojskowej w armii rosyjskiej. Uczestniczył w tłumieniu powstania Bokserów w Chinach (1900-1901 r.) oraz dowodził komp. w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905).
W czasie I wojny światowej jako dowódca baonu i pułku walczył na froncie niemieckim. W 1915 r. ranny, awansował na ppłk. piech., zaś w 1917 r. na płk. piech.
Latem 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego. Dowodził pstrz. Po kapitulacji korpusu przed Niemcami (maj 1918) powrócił do kraju.
Od listopada 1918 r. w WP. Organizował Okręg Wojskowy w Radomiu. Na początku 1919 r. został organizatorem i dowódcą 11 pstrz wielkopolskich. Od maja 1919 r. stał na czele XXIII BP. 25 czerwca awansował na płk. piech. Na jej czele uczestniczył w walkach z bolszewikami. W maju 1920 r. otrzymał stopień gen. ppor.
Po zakończeniu wojny dowodził punktem wymiany jeńców w Baranowiczach. Zweryfikowany jako gen. bryg. z 1 czerwca 1919, od 1921 do 1927 r. był komendantem Obozu Warownego Brześć n. Bugiem i jednocześnie członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego. Z dniem 30 kwietnia 1927 r. przeniesiony w stan spoczynku.
W czasie kampanii 1939 r. ochotniczo zgłosił się do Naczelnego Dowództwa. Następnie stanął na czele improwizowanej grupy. Na jej czele złożył broń przed Sowietami 19 września koło Żurawna. Osadzony w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na gen. dyw.
Był żonaty.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Kresy w ogniu, Warszawa 1990; Encyklopedia Wojskowa t. I, Warszawa 1931; T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; „Monitor Polski” nr 171/1933; B. Polak, w: Dowódcy Wojska Wielkopolskiego 1919 t. II, Koszalin 1989; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; P. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994; A. Wojtaszak, Generalicja Wojska Polskiego 1921-1926, Szczecin 2005.