Bojownikom niepodległości

Leon Błaszczyński

(1897–po 1938)

Urodził się 1 kwietnia 1897 r. w Wilanowie (obecnie Warszawa). Syn Leonarda i Marii z Pachów.

Uczeń seminarium nauczycielskiego w Siennicy.

W czasie I wojny światowej w latach 1914-1915 należał tam do POW ps. „Sokół”, „Bończa”. Z baonem warszawskim POW 29 sierpnia 1915 r. przybył do I Brygady Legionów na Wołyń. W stopniu szer. w składzie 5 pp LP uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Od listopada 1916 r. pełnił służbę w Powiatowym Urzędzie Zaciągu w Częstochowie.

Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. Później zwolniony.

W 1920 r. ochotnik w 201 pp. Pełnił też służbę w komp. sztabowej Dywizji Ochotniczej. Po zakończeniu wojny zdemobilizowany.

W niepodległej Polsce był radnym gromadzkim wsi Bielawa, radnym gm. Jeziorna, członkiem dozoru szkolnego w gm. Jeziorna. Pracował jako zastępca członka rady szkolnej powiatowej w Warszawie, był kierownikiem wieczorowej szkoły powszechnej dla dorosłych w Warszawie, członkiem Instytutu Oświaty Dorosłych. Potem pracował jako starszy referent w dyrekcji wodociągów i kanalizacji m. st. Warszawy.

Założyciel i członek zarządu oddziału podstołecznego Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty (od 9 VII 1921) z Aurelią Kamińską.

Źródła

E. Cholewińska, Polska Organizacja Wojskowa w powiecie mińskomazowieckim w latach 1914-1918, mps, Siedlce 2000; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 218/1931.