Leon Bogusławski

Urodził się 15 marca 1892 r. w m. Przybysław pow. Inowrocław. Syn Telesfora i Ksawery z Bojanowskich. Ukończył trzyletnie gimnazjum w Trzemesznie, potem sześcioklasową szkołę agronomiczną w Szamotułach. W latach 1912-1914 praktykował w zawodzie agronoma w majątkach na terenie Wielkopolski. Ukończył trzy semestry Akademii Rolniczej w Berlinie.
Uczestnik I wojny światowej 1914-1918. Służył w armii niemieckiej, początkowo jako podoficer, a po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy artylerii walczył w 1 pap na froncie zachodnim. W okresie od lipca 1915 do marca 1916 r. chory, przebywał na leczeniu szpitalnym w Poznaniu. Następnie instruktor baterii zapasowej 1 pap. Od sierpnia 1916 r. pełnił funkcję adiutanta dywizjonu w 11 Bawarskim pap rez. Podczas walk w 1917 r. został ranny. Awansowany do stopnia por. rez. art. W 1918 r. przebywał w szpitalu wojskowym w Toruniu.
Po opuszczeniu szpitala 3 stycznia 1919 r. wstąpił w szeregi powstańców wielkopolskich. Mianowany kierownikiem referatu organizacyjnego Dowództwa Głównego Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu. Awansował na kpt. art. Następnie służył w 1 pap wielkopolskim (potem: 15 pap), gdzie od marca do kwietnia 1919 r. sprawował funkcję adiutanta pułku. Brał udział w walkach z bolszewikami, początkowo jako dowódca 7 baterii, potem od kwietnia 1920 do stycznia 1921 r. dowodził III dyonem.
W 1921 ukończył kurs dla dowódców dywizjonów. Zweryfikowany jako mjr art. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na ppłk. art., do czerwca 1927 r. dowodził III dyonem 15 pap. Następnie był zastępcą dowódcy 30 pap. W 1929 r. ukończył kurs dla wuyzszych dowódców artylerii. Od 8 marca 1929 r. dowodził 4 pac. Z dniem 1 stycznia 1932 r. awansował na płk. art. Funkcję tę sprawował do 17 czerwca 1937 r., po czym został dowódcą 5 Grupy Artylerii. Jako dowódca artylerii GO „Śląsk” brał udział w zajęciu Zaolzia (wrzesień-październik 1938 r.). Od marca 1939 r. dowodził artylerią Armii „Kraków”.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Po kapitulacji armii dostał się do niewoli niemieckiej. Od 27 września do 7 października 1939 r. przebywał w obozie przejściowym w Bochni, następnie w oflagach XI B w Brunschweigu (8-16 października), w oflagu IV B w Königstein (do 3 czerwca 1940 r.), a następnie w oflagu VII A w Murnau. Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez oddziały amerykańskie, przebywał w Murnau do 24 sierpnia. Następnie powrócił do kraju.
Podjął służbę w LWP.
Zmarł 31 sierpnia 1946 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., Krzyżem Walecznych i dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.