Leon Bregman

Urodził się 29 listopada 1899 r. w Warszawie. Syn Eliasza Ludwika i Reginy z Halpernów. W 1915 r. należał do założycieli związku „Żagiew”, grupującego młodzież żydowską dla pracy niepodległościowej. W 1916 r. wstąpił do POW ps. „Borecki”. Tworzył organizację Drużyn Skautowych im. płk. B. Joselewicza, mającej na celu wychowywanie młodzieży żydowskiej w duchu państwa polskiego. 4 października 1917 r. aresztowany za kolportowanie druków POW, do lutego 1918 r. był więziony przez Niemców warszawskiej cytadeli. 11 listopada 1918 r. kierował akcją rozbrajania Niemców w Sosnowcu. 4 grudnia przeniesiony do Adiutantury Naczelnego Wodza. Służył w 21 pp, następnie w oddziale przybocznym Naczelnego Wodza. Od 1919 r. w 5 pp leg – przeszedł całą kampanię wojenną pułku w tym okresie. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. piech. Po demobilizacji podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie nauki pracował w Zw. Akademickim Młodzieży Zjednoczonej, z ramienia której był członkiem warszawskiej Rady Akademickiej. Po ukończeniu studiów był dyrektorem biura handlowego. W 1929 r. należał do założycieli Zw. Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski (funkcję prezesa tej organizacji sprawował od 1932 r.). Członek Tymczasowej Rady Miejskiej m. st. Warszawy, członek zarządu i rady Zw. Miast Polskich, członek zarządu Fundacji m.st. Warszawy dla Inwalidów WP. Był także członkiem Zarządu Głównego Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny i sekretarzem generalnym Stow. Przedstawicieli Handlowych w Warszawie. Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. W Wlk. Brytanii służył w I dyonie pociągów pancernych. 20 marca 1943 r. przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty, po czym skierowany do Armii Polskiej na Wschodzie. Od 19 października w 2 Korpusie Polskim. Uczestniczył w kampanii włoskiej 1944-1945. Z dniem 1 stycznia 1945 r. awansował na kpt. Po przybyciu do Wlk. Brytanii (18 października 1946) był zastępcą szefa służby materiałowej korpusu, a od 10 lutego 1947 r. zastepcą szefa służby materiałowej 3 DSK. Następnie w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. Zamieszkał w Wlk. Brytanii. Awansował do stopnia mjr. Zmarł w 1981 r. i został pochowany na Cmentarzu East Sheen w Londynie. Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości. Żonaty (od 20.X.1921) z Bronisławą Halbersztein.