Urodził się 27 lipca 1891 r. w Gródku pow. Białystok.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. int. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. int., służył Dep. VII Intendentury MSWojsk, a co najmniej od 1928 r. w kwaterze głównej MSWojsk. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu gospodarczego.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim w rejon Tarnopola. Po zakończeniu walk na przełomie października i listopada powrócił do Warszawy. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK ps. „Opat”. Sprawował funkcję kwatermistrza IV Obwodu (Ochota). Od 1944 r. wraz z rodziną ukrywał Żydów.
Poległ 1 sierpnia 1944 r. w powstaniu warszawskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie uzyskał tytuł Sprawiedliwy Wsród Narodów Świata.
Żonaty z Janiną Konczyńską, miał z nią synów Janusza (1927-2016), prof. i Seweryna (1930-2011).
„Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; M. Szczepaniak, „Miałem wiele żołnierskiego szczęścia. Historia Janusza Ginalskiego, www.sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/mialem-wiele-zolnierskiego-szczescia-historia-janusza-ginalskiego [dostęp 27 VI 2020].