Urodził się 11 października 1886 r. we wsi Skupie koło Siedlec. Syn Wojciecha i Wiktorii z Bieńkowskich.
Ukończył gimnazjum w Warszawie, po czym kształcił się w Szkole Mechaniczno-Technicznej Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Po strajku szkolnym (1905 r.) wyjechał do USA.
Tam poznał bp. Franciszka Hodura i w 1910 r. otrzymał święcenia kapłańskie w seminarium w Scranton.
Początkowo był wikariuszem w Chicago, potem w Passaic, a następnie przez 11 lat w Priceburgu. Był też redaktorem czasopisma „Straż”.
15 lipca 1924 r. wybrany biskupem Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego, w 1926 r. został ordynariuszem diecezji zachodniej (Chicago). W 1928 r. wybrany ordynariuszem tego kościoła w Polsce. Wybór przyjął, lecz po powrocie do USA zrezygnował z tej funkcji. W 1948 r. wybrany na następcę Franciszka Hodura, pierwszego biskupa tego kościoła, formalnie stanowisko objął w 1953 r. Jako zwierzchnik kościoła w latach 60. był propagatorem dialogu z Kościołem Rzymsko-Katolickim.
Zmarł 17 lipca 1969 r. podczas wizyty w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Doktor h.c. Faculty and Board of Trustees, Nashotak House w Wisconsin, Virginia Episcopal Seminary – Aleksandria, Va, Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; T.R. Majewski, Życie i działalność bpa Leona Grochowskiego, www.polskokatolicki.pl/RODZINA/1987/03/KosciolPolskokatolicki_Warszawa1… [dostęp 7 I 2021]; „Monitor Polski” nr 6/1934.