Urodził się 18 stycznia 1846 r. w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Syn Benedykta, urzędnika, i Rozalii z Tannenbaumów.
Uczeń Szkoły Rabinów w Warszawie.
Podczas powstania 1863 r. 16 kwietnia wyruszył z grupą młodzieży z Warszawy, celem dołączenia do wojsk powstańczych. Dołączył do oddziału Jana Jaworskiego „Drewnowskiego”. Dostał się do niewoli rosyjskiej po potyczce.pod Ulowem lub Stawiszynem (16 lub 17 maja).
Początkowo więziony w Tomaszowie, potem przez sześć tygodni w Piotrkowie, a następnie w warszawskiej cytadeli. Wyrokiem sądu wojennego skazany na karną służbę wojskową w guberni orenburskiej; ostatecznie skierowano go do guberni kazańskiej. W 1870 r. powrócił do Warszawy.
Prawdopodobnie pracował jako urzędnik w przemyśle tytoniowym. Brał udział w próbach konspiracyjnego organizowania dawnych powstańców.
W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran. Wieloletni członek zarządu Stow. Weteranów.
Mieszkał w Warszawie i tam też zmarł 5 listopada 1933 r. Pochowany na Cmentarzu Żydowskim w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i Krzyżem Walecznych.
I. Koberdowa, w: Polski Słownik Biograficzny t. IX z 1960-1961; A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998; „Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Żywe pomniki bohaterstwa. Ostatni z 1863 roku, Warszawa 1934.