Bojownikom niepodległości

Leon Janota

(1898–po 1937)

Leon JanotaUrodził się 11 maja 1898 r. w Rabce. Syn Jana i Marii z Babików. Brat Tadeusza (zob.).

Od 1910 r. kształcił się w I gimnazjum w Nowym Sączu.

Należał do skautingu przy Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”.

W czasie I wojny światowej od 1 lutego 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP. W czerwcu uznany za niezdolnego do służby wojskowej i zwolniony z Legionów.

Naukę kontynuował w Seminarium Nauczycielskim Męskim w Starym Sączu.

W październiku 1917 r. powołany do armii austro-węgierskiej, służył w 20 pp, a potem w 113 pp. Walczył na froncie włoskim i rumuńskim.

Od stycznia 1919 r. w Wojsku Polskim. W składzie Grupy „Bug” uczestniczył w walkach z Ukraińcami. 28 maja został ranny. W lipcu mianowany pchor., po czym przydzielony do 2 psp. W jego składzie brał udział w wojnie z bolszewikami. Odznaczył się w maju i czerwcu 1920 r. podczas walk na przyczółku mostowym Browary na przedmieściu Kijowa. Po wojnie w czerwcu 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.

Od września 1922 r. pracował jako nauczyciel w Chorzowie. Maturę uzyskał eksternistycznie w Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Kętach (1923 r.). W 1926 r. nauczyciel we wsi Hadra pow. Lubliniec, w 1931 r. został jej kierownikiem.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J. Giza, Legioniści z nowosądeckich gimnazjów czasu Wielkiej Wojny 1914–1918, Kraków-Nowy Sącz 2018; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Tygodnik Powiatowy na powiat lubliniecki” nr 10/1926.