Urodził się 13 lutego 1900 r. w Rokitnie pow. Włoszczowa. Syn Franciszka (zob.) i Marianny z Pasków.
Od 1914 r. kształcił się w gimnazjum w Miechowie.
W czasie I wojny światowej od 1915 r. w POW. Brał udział w rozbrajaniu okupantów w okolicach Miechowa na początku listopada 1918 r.
W 1920 r. ukończył sześcioklasowe gimnazjum w Miechowie.
Od 1920 r. w Wojsku Polskim. Po zakończeniu wojny z bolszewikami w 1921 r. przeniesiony do rezerwy. W latach 1926–1927 kształcił się w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii. Po jej ukończeniu skierowany na praktykę do 3 pap leg, po czym przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 stycznia 1930 r. mianowany ppor. rez. art., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. art.
Podjął wówczas naukę w Gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego w Warszawie, w którym w 1923 r. uzyskał maturę. W latach 1923–1926 studiował na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Po odbyciu służby wojskowej od 1927 r. pracował jako wychowawca w Bursie dla Młodzieży Szkół Średnich w Towarzystwie Pomocy Dzieciom i Młodzieży Kresów w Warszawie. Pracował tam do sierpnia 1939 r.
Podczas II wojny światowej zmobilizowany do Wojska Polskiego, brał udział w kampanii 1939 r. Był oficerem obserwacyjnym (lub zwiadowczym) 81 dal. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie. W końcu września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu VII A w Murnau. 29 kwietnia 1945 r. został uwolniony przez oddziały alianckie. We wrześniu powrócił do Polski.
Od października pracował jako st. referendarz, a potem taksator w sekcji urządzania lasu wydziału zagospodarowania lasu w Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. W latach 1950–1956 kierownik drużyny urządzeniowej. W 1956 r. podjął studia na Wydziale Leśnym SGGW, które ukończył w 1957 r., uzyskując dyplom inżyniera leśnika. Od 1 stycznia 1956 do 14 czerwca 1961 r. pracował jako st. inspektor produkcji w Biurze Urządzania Lasu i Projektów Leśnictwa Oddział w Radomiu. Od 15 czerwca 1961 r. kierownik pracowni kameralnej tego biura. Z dniem 1 maja 1971 r. przeszedł na emeryturę.
Działacz Polskiego Towarzystwa Leśników i Ligi Ochrony Przyrody.
Zmarł 10 marca 1979 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Ofiar Firleja w Radomiu sektor C1.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał złoty Krzyż Zasługi.
Żonaty z Wilhelminą N., miał syna Andrzeja (23 II 1936–11 I 2018).
J. Łukasiak, Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego, Pruszków 2000; „Monitor Polski” nr 64/1937; Z. Nocznicki, Inż. Leon Jęczmyk (1900–1979), „Sylwan” nr 9/1979; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.