Urodził się 27 czerwca 1887 r. w Stróżach koło Grybowa. Syn Teodora i Józefy z Walentowskich.
Uczył się w gimnazjum w Tarnowie, ukończył seminarium nauczycielskie (1914 r.). Należał wówczas do Polskiej Młodzieży Demokratycznej.
W marcu 1913 r. był współorganizatorem XIV Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Tarnowie. Sprawował funkcję jej skarbnika.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Służył w 17 pp Obrony Krajowej. Brał udział w działaniach na froncie rosyjskim.
Od 1918 r. w WP. W 1919 r. przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce pracował jako nauczyciel w pow. mieleckim w Ujściu, Borkach Nizińskich i od 1921 r. w Mielcu m.in. w Szkole Żeńskiej im. Marii Konpnickiej.
Działacz społeczny, od 1922 r. pracował w ZNP jako sekretarz Ogniska, sekretarz Tow. Szkoły Ludowej i Tow. Gimnastycznego „Sokół”. Czlonek Ochotniczej Straży Pożarnej i Koła Przyjaciół Akademika, opiekował się druzyną harcerską im. ks. Józefa Poniatowskiego, sekretarz PCK i Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny. W 1927 r. wybrany radnym Mielca, w mieście tym był współorganizatorem oddziału Zw. Strzeleckiego, w którym pełnił różne funkcje kierownicze.
Podczas II wojny światowej w maju 1940 r. aresztowany przez Niemców. Był więziony w Tarnowie, skąd wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen.
Rozstrzelany 2 kwietnia 1941 r. w obozie. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Mielcu.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Marią Chmielowską, miał synów Wiesława Jana (1922-1944), żołnierza AK ps. „Kulski”, zmarłego z ran w więzieniu w Rzeszowie, i Tytusa (ur. 12 V 1927), działacza PZPR, oraz córkę Marię (ur. 1925).
Jest patronem ulicy w Mielcu.
„Monitor Polski” nr 140/1938; J. Skrzypczak, Na drodze do wolności. Mielczanie w walce o niepodległość Polski 1907-1918, Mielec 2008; J. Witek, w: Encyklopedia Mielca, www.encyklopedia.mielec.pl/litera-l.html [dostęp 26 VII 2021].