Urodził się 13 stycznia 1899 r. w Stanisławowie. Syn Jacka i Katarzyny z Horbowskich. Brat Emila (zob.).
Działacz niepodległościowy ps. „Lawina”.
Od 1918 r. w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach z Ukraińcami, podczas których w końcu grudnia został lekko ranny.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1927 r. na kpt. piech., co najmniej od 1921 r. służył w 2 pp leg. Od 29 marca 1934 r. był dowódcą 2 komp. Od maja 1939 r. dowódca baonu ON „Opalenica”.
Na jego czele w ramach Armii „Poznań” brał udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył m.in. w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu II A w Prenzlau (1939-1941).
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” 1933, nr 258; „Pobudka” 1918, nr 50; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K.
Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.