Urodził się 9 czerwca 1897 r. w Staszowie. Syn Pawła.
Od 1906 r. uczył się w progimnazjum w Sandomierzu, a potem w szkole przemysłowej.
W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Od września służył w 13 komp. 2 pp LP. Ranny w lewą rękę, w grudniu przebywał w szpitalu rezerwowym w Brassó. Następnie w II plut. 10 komp. 2 pp LP. Podczas działań na Wołyniu 7 listopada 1915 r. ranny w prawą łydkę dostał się do niewoli pod Bielgowem. Powrócił z niej do 2 pp LP 23 sierpnia 1917 r. Awansował na kpr.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). W marcu ranny, dostał się do niewoli niemieckiej, z której rychło zbiegł. Dołączył do 14 psp. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli, z której po dwóch dniach zbiegł. Przedostał się do Humania, gdzie do 25 lipca działał w organizacji niepodległościowej. Następnie chciał przedostać się na Murmań, lecz 20 sierpnia został aresztowany przez bolszewików w Niżnym Nowgorodzie. Następnie zbiegł i przez Władywostok dotarł do Polski.
Od 14 sierpnia 1919 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.
W niepodległej Polsce pracował jako urzędnik w PKU w Ostrowcu.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców.
Zamordowany w 1944 r. w więzieniu na Pawiaku lub w ruinach getta warszawskiego.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Walerią Kściucką (Krzciócką), miał syna Erazma (3 V 1922-22 II 1991) i córki Ma i Krystynę (1927-11 IX 2011).
Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 251/1931; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Ł. Truściński, Cztery ucieczki z niewoli, „Świat wokół Marszałka”, IX 2017.