Urodził się 21 kwietnia 1900 r. w Chełmży. Syn Aleksandra (zob.) i Ludwiki z Jonatowskich.
Uczył się w Katolickiej Szkole Męskiej w Chełmży, a następnie w tamtejszym gimnazjum.
Od listopada 1918 do 28 stycznia 1919 r. należał do Straży Ludowej w Chełmży oraz do tajnej Organizacji Wojskowej Pomorza. Brał udział w obronie Chełmży przed Niemcami (28 stycznia 1919). Po zajęciu miasta przez napastników przedostał się na teren Wielkopolski i wziął udział w powstaniu. Po objęciu Pomorza przez WP w styczniu-lutym 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.
Podjął naukę zawodu w sklepie żelaznym Taraya w Toruniu, po czym pracował w sklepie tej branży w Grudziądzu.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako handlowiec.
Członek Zw. Oficerów Rezerwy, prezes chełmżyńskiego oddziału Zw. b. Uczestników Powstań Narodowych (od 18 stycznia 1931 r.). Działacz WF i PW.
Od 1929 r. był zastępcą prezesa chełmżyńskiego oddziału Zw. Pracowników Kupieckich.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP.
Podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony w 1945 r., jesienią tego roku powrócił do Polski.
Pracował w tartaku we Wrockach. Po ślubie zamieszkał w Chełmży i pracował w tamtejszej szwalni.
Członek ZBoWiD.
Zmarł 4 listopada 1982 r. w Chełmży i został pochowany na tamtejszym tzw. starym cmentarzu.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl. i srebrny medal Zasłużonym na Polu Chwały.
Żonaty (od 1948 r.) z Ireną Januszewską, małżeństwo to było bezpotomne.
D. Meller, w: Słownik biograficzny powiatu toruńskiego t. IV, Toruń 2019; „Monitor Polski” nr 140/1938; Rocznik oficerski rezerw 1934.