Urodził się 31 marca 1880 r. w Warszawie. Syn Jakuba i Katarzyny z Szymańskich.
Uczył się w szkole elementarnej w Skierniewicach. Od 17 roku życia praktykował u ślusarza, po czym pracował na kolejce grójeckiej.
Od 1903 r. należał do PPS ps. „Antoni”. Był współorganizatorem kółka partii wśród pracowników kolejki grójeckiej. Uczestniczył w pracach agitacyjno-propagandowych. Wobec groźby aresztowania w kwietniu 1904 r. wyjechał do Rakowa (obecnie część Częstochowy), a potem do Radomska, gdzie pracował w fabryce wyrobów metalowych. Wkrótce wydalony z fabryki pod zarzutem prowadzenia agitacji socjalistycznej, powrócił do Warszawy i ponownie podjął pracę na kolejce grójeckiej. Uczestniczył w manifestacji PPS na pl. Grzybowskim (13 listopada 1904), zaś w styczniu 1905 r. współorganizował strajki w fabrykach. Zagrożony aresztowaniem, w tym też roku opuścił Warszawęi podjął pracę jako ślusarz w fabryce wyrobów metalowych „Wawer” w Kaczym Dole (obecnie część Warszawy). Działał nadal w PPS. Aresztowany w połowie 1907 r. przez władze rosyjskie, przez kilka miesięcy był więziony na Pawiaku.
Prawdopodobnie w tym też roku przeszedł do SDKPiL. Aresztowany w lutym 1908 r. na konferencji partyjnej w mieszkaniu W. Frąka w Warszawie. Od czerwca więziony w Ratuszu, a od listopada w Arsenale. Wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego z 2 grudnia 1908 r. skazany na cztery lata katorgi, zamienionej na osiedlenie w guberni jenisiejskiej.
W 1913 r. zbiegł z zesłanie i przedostał się do Krakowa, gdzie wstąpił do PPSD. W końu roku wyjechał do pracy do Niemiec. Do kraju powrócił w grudniu 1918 r.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako ślusarz. W 1928 (?) r. uzyskał specjalne zaopatrzenie jako b. skazaniec polityczny.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 177/1938.