Urodził się 20 marca 1897 r. w Krakowie. Syn Józefa i Marianny z Loeblów. Ukończył pięć klas szkoły realnej w Morawskiej Ostrawie. Pracował jako monter gazu.
W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. służył w Legionach Polskich. Początkowo w baonie uzupełniającym, od 13 września w późniejszej 5 komp. 3 pp LP. Podczas kampanii karpackiej 23 listopada przeniesiony do 2 pp LP (13 komp.). Od 15 kwietnia 1916 r. w 10 komp. W październiku zachorował, po czym został odesłany do Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. W okresie od 21 listopada 1916 do 30 maja 1917 r. pełnił służbę w komisariacie werbunkowym w Szczuczynie. Od 11 czerwca 1917 do 30 stycznia 1918 r. uczestniczył w kursie oficerskim w Zegrzu, a potem w Ostrowi Mazowieckiej. Po kryzysie przysięgowym z lipca służył w Polskiej Sile Zbrojnej. Awansowany na plut., był instruktorem w szkole w Ostrowi. 29 lutego 1918 r. ukończył kurs sierż. sztab. w Łodzi. Został wówczas szefem 10 komp. 1 pp PSZ. Od 13 maja do 20 października szef komp. garnizonowej PSZ w Warszawie. Następnie w Inspektoracie Werbunkowym w Warszawie.
W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Niemców, następnie w odrodzonym Wojsku Polskim. Początkowo podoficer rachunkowy w DOGen Warszawa. Od 10 grudnia uczestniczył w kursie oficerów gospodarczych MSWojsk. Po jego ukończeniu od 8 stycznia 199 r był p.o. oficera gospodarczego I baonu 21 pp. Uczestniczył w działaniach frontowych. 14 sierpnia przydzielono go do Okręgowego Szpitala Koni nr 2 w Kraśniku, a 18 czerwca 1920 r. do 2 komp. zapasowej w Dęblinie (później w 2 psap). Po wojnie był oficerem gospodarczym, a od 1926 r. płatnikiem tego pułku. Początkowo jako urzędnik wojskowy XI rangi, został zweryfikowany jako por. adm. z 1 grudnia 1922 r. 31 marca 1927 r. przydzielony jako płatnik do Centralnego Zakładu Zaopatrzenia Saperskiego, a później do Kierownictwa Centralnych Składnic Inżynierii. Od 1929 kierownik wydz. administracyjnego Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia Inżynierii w Warszawie. W 1932 r. został kierownikiem referat w Kierownictwie Zaopatrzenia Technicznego. Następnie 7 kwietnia 1934 r. objął stanowisko zastępcy komendanta Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych ds. gospodarczych w Modlinie. 19 marca 1937 r. awansowany na kpt. adm. Od 6 lipca 1938 r. kwatermistrz Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie (w marcu 1939 r. zastępca komendanta ds. gospodarczych).
Członek Zw. Legionistów Polskich (Koło b. Żołnierzy 2 pp LP).
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Leokadią Kucharską, miał syna Andrzeja Bronisława (ur. 1920) i córkę Alicję (ur. 1928).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie, jest wymieniony na tablicy w kościele w Puławach.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.