Bojownikom niepodległości

Leopold Ardel

(1890–po 1938)

Urodził się 15 sierpnia 1890 r. w Rzeszowie. Syn Wilhelma i Wandy z Siegalów.

Prawdopodobnie kształcił się we Lwowie i tam pracował jako aplikant adwokacki.

W czasie I wojny światowej 15 lutego 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Potem służył w 11 komp. 4 pp LP. W jej składzie 15 lipca 1915 r. wyruszył na front. Ranny 2 sierpnia podczas bitwy pod Jastkowem. Po wyleczeniu się z ran przydzielony do II baonu 2 pp LP. Awansował do stopnia sierż. 14 marca 1916 r. wyrokiem sądu dywizji obrony krajowej skazany na siedem miesięcy więzienia z tym jednak, iż wykonanie kary odroczono do końca wojny. Przydzielony do kadry Komendy Grupy LP w Kozienicach, w maju 1916 r. w składzie komp. marszowej wyruszył na front. 21 maja przydzielony do 3 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. 19 października uzyskał roczny urlop zdrowotny.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Po wojnie przeniesiony do rezerwy.

Pracował jako kandydat adwokacki.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” 1938 nr 177; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.