Bojownikom niepodległości

Leopold Franciszek Łopuszański

(1893-po 1939)

Urodził się 10 grudnia 1893 r. w Łosiaczu pow. Borszczów. Syn Stanisława i Emilii.

Był uczniem gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 8 grudnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 14 komp. 2 pp LP. Podczas kampanii karpackiej zachorował. Po rekonwalescencji 14 maja 1915 r. przydzielony do 9 komp.4 pp LP. W jej składzie 15 lipca wyruszył na front. Uczestniczył w działaniach na Lubelszczyźnie i Wołyniu, uzyskując stopień sierż.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. 20 listopada awansowany na chor. (z dniem 1 lutego 1918). Służył w 4 pp leg. 1 marca 1919 r. mianowany ppor. piech. Następnie awansował na por. piech.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., w 4 pp leg pełnił służbę do marca 1932 r. Był w nim m.in. dowódcą II baonu (1928), a od marca 1931 r. kwatermistrzem pułku. Następnie był inspektorem 10 Okręgowego Urzędu WF i PW w Kielcach.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 132/1931
Źródła

„Monitor Polski” 1931, nr 132; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.