Urodził się 25 września (11 października?) 1900 r. we wsi Zakrzewo-Słomy, Łomżyńskie.
Ukończył dwuklasową szkołę miejską, po czym kształcił się w seminarium nauczycielskim w Łomży.
W czasie I wojny światowej od stycznia 1917 r. należał do I Drużyny Skautowej im. T. Kościuszki. Członek POW, brał udział w rozbrajaniu Niemców w Łomży (11 listopada 1918 r.).
W styczniu 1919 r., po reorganizacji drużyny, został zastępowym w IV plut.
W kwietniu 1919 r. wstąpił ochotniczo do WP. W składzie 5 pp leg brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. W grudniu podczas działań w rejonie Dźwińska zachorował na zapalenie opłucnej. Po rekonwalescencji w lipcu 1920 r. powrócił do domu na roczny urlop zdrowotny. Wkrótce potem, wobec trudnej sytuacji militarnej kraju, ponownie podjął służbę w WP. W składzie II baonu 105 pp rez brał udział w działaniach obronnych w okolicach Łomży, a potem w bitwie niemeńskiej. W lutym 1921 r. przeniesiony do rezerwy.
Powrócił wówczas do Łomży i podjął naukę w czwartej klasie seminarium nauczycielskiego. Jednocześnie pracował w III Łomżyńskiej Drużynie Harcerskiej im. ks. J. Poniatowskiego. Wobec choroby w grudniu 1921 r. wyjechał na leczenie do sanatorium w Rudce koło Mrozów. Ze względu na beznadziejny stan zdrowia powrócił do Łomży, gdzie przebywał w Szpitalu Św. Ducha.
Tam zmarł 28 maja 1922 r.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.
Rodziny nie założył.
E. Kl[eindienst], Ś.p. Leopold Gardocki, „Czuwaj” nr 10-12/1922; „Monitor Polski” nr 179/1931.