Leopold Grünwald

Urodził się 8 marca 1888 r. w Krakowie. Syn Kopla i Elki.

W 1907 r. ukończył II Szkołę Realną w Krakowie, a następnie studiował na politechnice w Wiedniu; ukończył cztery semestry.

W czasie I wojny światowej od 14 lub 25 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Zielony”. 19 września mianowany wachm. Przydzielony do żandarmerii w komendzie placu w Krakowie, 9 października 1914 r. został mianowany chor. żand., 6 listopada awansował na ppor. żand. Od 16 lipca 1915 r. był komendantem żandarmerii w Piotrkowie, a 17 października przydzielono go do komendy placu w Pradze. 6 lipca 1916 r. uznany za czasowo niezdolnego do służby wojskowej, 1 grudnia objął stanowisko komendanta stacji zbornej LP w Pradze.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. 1 listopada przydzielony do Dowództwa Uzupełnień korpusu, pozostawał w Pradze. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) w marcu został internowany przez Austriaków w Talaborfalvie, a potem w Dulfalvie na Węgrzech,

Zwolniony, przebywał na kuracji w Wiedniu. Następnie pracował tam w firmie Alba. Przez dłuższy czas leczył się w sanatorium w Puchenstuben. Po rekonwalescencji był urzędnikiem w firmie Kowalski i Ska oraz w biurze technicznym Industrotechnika w Wiedniu. W lipcu 1922 r. powrócił do Polski.

Zamieszkał w Krakowie. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. przebywał we Lwowie. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) pozostał w mieście.

Zamordowany przez Niemców w listopadzie 1941 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.