Urodził się 11 sierpnia 1895 r. we wsi Werechań pow. Tomaszów Lubelski. Syn Jana, mistrza budowlanego, i Małgorzaty z d. Szram. Od roku 1907 uczył się w gimnazjum w Hrubieszowie.
Po wybuchu I wojny światowej, w latach 1914–1915 służył w Legionie Puławskim dowodzonym przez Witolda Ostoja-Gorczyńskiego, walczącym u boku Rosji. Następnie w Brygadzie i Dywizji Strzelców Polskich oraz 1 Dywizji Strzelców I Korpusu Polskiego.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 7 Pułku Piechoty Legionów. Brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. Po wojnie, 19 czerwca 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Podjął pracę jako urzędnik samorządowy na terenie Wołynia. Od roku 1926 pracował w magistracie w Zdołbunowie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. po agresji sowieckiej z 17 września opuścił Zdołbunów i zamieszkał w Chełmie.
Po wojnie osiedlił się w Bożkowie pow. Kłodzko, gdzie pracował w urzędzie gminy. Od roku 1957 zamieszkał we Wrocławiu, zatrudniony na stanowisku głównego księgowego w Technikum Kolejowym. W roku 1962 przeszedł na emeryturę. Zmarł 8 lutego 1980 r. we Wrocławiu.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Opublikował: Wspomnienia z I Legionu Polskiego (Puławskiego), Wrocław 2001.
Od roku 1927 żonaty z Antoniną Alodią Sobańską, miał z nią synów Bogusława (*1928), Radosława (*1931) i Mirosława (*1942) oraz córki Halinę (*1929) i Elżbietę (*1947).
„Monitor Polski” 1937, nr 64.