Urodził się 24 grudnia 1896 r. w Piotrkowie. Syn Władysława i Stefanii.
W czasie I wojny światowej od 22 marca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. 4 pp LP. W jej składzie 15 lipca 1915 r. wyruszył na front. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie. Ranny 31 lipca podczas bitwy pod Jastkowem, w połowie września przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku.
Od 1 stycznia 1919 r. w WP. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, co najmniej pd 1923 do 1928 r. służył w 26 pp, a potem (1931-1935) w KOP. Służył w baonach KOP „Kopyczyńce”, „Wołożyn” i „Podświle”. Od listopada 1935 r. był kierownikiem referatu ewidencji w KRU Kraków-Powiat.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 017/2 z 5-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansowany na mjr.
Żonaty ze Stanisławą Kuszczak, miał z nią córki Ewę i Zofię.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 132/1931 i 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1-2/1997.