Bojownikom niepodległości

Lucjan Jagodziński

(1897–1971)

Urodził się 2 lutego 1897 r. w Pawołoczu na Kijowszczyźnie. Syn Jacka i Stefanii z Dziewickich.

Studiował w Szkole Rysunku i Malarstwa Aleksandra Muraszki w Kijowie (1914–1916), w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1916–1917) oraz u Konrada Krzyżanowskiego (1921–1923) i Tadeusza Pruszkowskiego.

W latach 1919–1922 w Wojsku Polskim. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. piech.

Artysta malarz i grafik. Uprawiał malarstwo sztalugowe, w którym posługiwał się techniką olejną i temperą. Wykonywał też grafikę użytkową. Specjalizował się w kompozycjach figuralnych, aktach i portretach. W latach 1928–1929 odbył studia u Olgi Boznańskiej w Paryżu.

Był członkiem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a w latach 1929–1931 prof. w szkole Wojciecha Gersona w tym mieście. Od 1930 do 1933 r. pracował jako asystent w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Był też ilustratorem w Zakładzie Wydawniczym M. Arcta.

Po II wojnie światowej współpracował z Wydawnictwem Artystyczno-Graficznym (1952–1955), z Filmem Polskim i kwartalnikiem „Świat Mody”. Projektował ilustracje, znaczki, afisze, plakaty filmowe i propagandowe.

Zmarł w 1971 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 135.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1932 r.) z Marią Janiną Kościeszą.

Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 93/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.