Urodził się 30 kwietnia 1901 r. w Poznaniu. Syn Władysława i Ireny z Andrzejewskich.
Należał do skautingu, należał do I Drużyny Skautowej im. Bolesława Chrobrego w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej wraz z innymi skautami uczestniczył w akcji rozlepiania ulotek potępiających ustalenia traktatu brzeskiego (9 lutego 1918). Aresztowany przez władze niemieckie, wyrokiem Sądu Wojskowego został skazany na dwa miesiące więzienia. Karę odbywał w marcu i kwietniu tego roku.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 do 4 stycznia 1919 r. uczestniczył w walkach m.in. w Poznaniu.
W niepodległej Polsce do 1925 r. mieszkał w Poznaniu, gdzie też pracował zawodowo. Następnie przeniósł się do Daków Mokrych i Opalenicy, zaś w 1934 r. zamieszkał w Grodzisku Wlkp. Pracował jako urzędnik w Ubezpieczalni Społecznej.
Działacz harcerski, w 1934 r. został komendantem hufca w Grodzisku Wlkp.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego.
Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. dotarł do Równego, skąd po zakończeniu walk w październiku powrócił do Grodziska Wlkp.
Pracował w Ubezpieczalni Społecznej. Był przetrzymywany przez Niemców jako zakładnik, po czym zwolniony. W końcu 1940 r. wysiedlony z Grodziska, po pobycie w obozu przejściowym w Łodzi zamieszkał w Skarżysku-Kamiennej. Pracował jako tłumacz w zakładach amunicyjnych „Hasag”, a od kwietnia 1941 do marca 1945 r. w oddziale Ubezpieczalni Społecznej. Następnie powrócił do Grodziska.
Współzałożyciel i od maja 1945 r. prezes Spółdzielni Spożywców „Zgoda”.
Pomysłodawca i organizator Ogródka Jordanowskiego w Parku Miejskim w Grodzisku. Inicjator reaktywowania chóru „Harmonia”, tamtejszego harcerstwa oraz utworzenia zespołu tanecznego w spółdzielni „Zgoda”.
Należał do I Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki. Od 15 lutego 1946 r. hufcowy Powiatowego Hufca Harcerzy w Grodzisku Wlkp. Zwalczany przez komunistów, funkcję tę sprawował do 10 marca 1949 r.
Inwigilowany przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Aresztowany 29 grudnia 1951 r. przez władze komunistyczne, był więziony w Nowym Tomyślu. 14 marca 1952 r. uwolniony, a 25 czerwca dochodzenie wobec niego zostało umorzone.
Pracował w Spółdzielni Spożywców w Wolsztynie, a potem w MHD w Grodzisku Wlkp. Szykanowany przez komunistów, w lutym 1958 r. doznał wylewu.
Zmarł 21 lutego 1958 r. w Grodzisku Wlkp. i tam został pochowany.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 1928 r.) z Marią Cichowicz, miał synów Jerzego (ur. 1928) i Zygmunta (ur. 1935) oraz córkę Halinę (ur. 1930) zamężną Stankiewicz.
P. Bartkowiak, Działania aparatu bezpieczeństwa wobec Łucjana Jankowskiego (1901–1958) – harcerza i społecznika z Grodziska Wielkopolskiego, „Studia Zachodnie” t. 16/2014; „Monitor Polski” nr 63/1933.