Bojownikom niepodległości

Lucjan Obarski

(1894–1942)

Urodził się 13 grudnia 1894 r.

Należał do Polskiej Drużyny Strzeleckiej  w Poznaniu.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 w rezerwie. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. int. Po demobilizacji mieszkał w Poznaniu. Pracował jako urzędnik w Banku Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego. Należał do Związku Zawodowego Pracowników Bankowych. W roku 1930 sprawował funkcję skarbnika Zarządu Okręgu Poznańskiego i członka komisji rewizyjnej (1931).

Podczas II wojny światowej brał udział działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ. Był komendantem obwodu Dębiec w Inspektoracie Rejonowym Poznań–Miasto. Aresztowany 16 września 1941 r., został osadzony w więzieniu w Forcie VII. Zamordowany w nocy z 7 na 8 lipca 1942 r. w lasach stęszewskich.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” 1932, nr 48; A. Pietrowicz, Ściśle tajna egzekucja 7/8 lipca 1942 r., Poznań 2017; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2006; Sprawozdanie za rok działalności 1930 od 26 lutego 1930 do26 lutego 1931 r., Poznań [1931]; Sprawozdane za rok działalności 1931, Poznań [1932].