Bojownikom niepodległości

Lucjusz Orłowski

(1895–przed 1932)

Urodził się 11 lutego 1895 r. w Sieradzu. Syn Zygmunta i Anny z Duszkiewiczów. Brat Józefa (zob.).

Podczas I wojny światowej w armii rosyjskiej. Po rewolucji w Rosji (1917) został członkiem zarządu Związku Wojskowych Polaków na Grupach Kaukaskich Wód Mineralnych. W stopniu pkpt. od grudnia 1917 r. dowodził Legionem Polskim w Piatyhorsku, będącym I baonem 1 pp Oddzialnej Kaukaskiej Brygady WP. Stał na jego czele do października 1918 r., kiedy wobec groźby aresztowania przez bolszewików zbiegł, a podległy Legion został rozbrojony. Na czele grupy żołnierzy dołączył wówczas do 4 DStrz gen. Lucjana Żeligowskiego na Kubaniu. Z dywizją w czerwcu 1919 r. powrócił do kraju.

Brał udział w wojnie z bolszewikami. Po jej zakończeniu przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Zmarł przed 1932 r.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

Z.G. Kowalski, Materiały do historii Polskiej Oddzielnej Brygady na Kaukazie 1917–1918 w Centralnym Archiwum Wojskowym, „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej” nr 19/1996; „Monitor Polski” 1932, nr 140; Rocznik oficerski 1923, 1924.