Bojownikom niepodległości

Ludwik Anielski

(1897–po 1931)

Urodził się 30 sierpnia 1897 r. w Nowym Korczynie. Syn Franciszka i Agnieszki z Rucińskich.

Z zawodu stolarz.

Po wybuchu I wojny światowej od 12 września 1914 r. służył w Legionach Polskich; przydzielony do oddziału wywiadowczego 1 Pułku Piechoty, później I Brygady LP. Następnie  był żołnierzem 2 komp. 4 Pułku Piechoty LP w stopniu st. szer. 15 lipca 1915 r. z Pułkiem wyruszył na front. 31 lipca 1915 r. w bitwie pod Jastkowem został ranny w nogę. Leczył się w szpitalu zorganizowanym na terenie fabryki tytoniu w Krakowie, od 12 września w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Po powrocie na front w 3 komp. VI baonu 7 pp LP. 6 lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką dostał się do niewoli rosyjskiej, z której powrócił w 1918 r.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Awansowany do stopnia chor. Po wojnie z Rosją bolszewicką przeniesiony do rezerwy. Powrócił do rodzinnej miejscowości. Jako urzędnik pracował w Pińczowie. Należał do Związku Legionistów Polskich.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1931, nr 287.