Urodził się 28 lipca 1873 r. w Drobninie w Wielkopolsce. Syn Antoniego i Agnieszki z Frankowskich.
Po zawarciu małżeństwa zamieszkał w Pawłowicach. Pracował na roli w tamtejszym majątku ziemskim. Następnie przeniósł się do Oporówka.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Następnie w 3 pstrz wielkopolskich (potem: 57 pp). Brał udział w walkach z bolszewikami. W 1920 r. w stopniu plut. został zdemobilizowany.
Nabył wówczas gospodarstwo w Daleszynie koło Gostynia i podjął w nim pracę zawodową. Był założycielem tamtejszej Ochotniczej Straży Pożarnej. Był artystą ludowym – rzeźbił w drewnie.
Członek koła Zw. Weteranów Powstań Narodowych w Gostyniu.
Po kampanii wrześniowej w 1939 r. wysiedlony przez Niemców na teren Generalnej Guberni. Po zakończeniu wojny ponownie mieszkał w Wielkopolsce.
Zmarł 5 października 1961 r. w Lesznie i został pochowany w kwaterze powstańców na tamtejszym cmentarzu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty (od 1896 r.) z Katarzyną Rosadzińską, miał z nią synów: Franciszka (ur. 1897), Adama (ur. 1902), Ignacego, Kazimierza (ur. 1914) i Ludwika oraz córki Mariannę (ur. 1904), Agnieszkę (ur. 1909) i Stanisławę.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 217/1932; J. Wawrzyniec, Powstańcy wielkopolscy z ziemi gostyńskiej (cz. 2), „Nowa gazeta gostyńska” nr 2/2006.