Bojownikom niepodległości

Ludwik Baldwin–Ramułt

(1900–po 1938)

Urodził się 22 kwietnia 1900 r. w m. Kaga w guberni orenburskiej (Rosja). Syn Ludwika i Marii Salomei z Kuklińskich.

Od 1912 r. należał do tajnej drużyny skautowej w Częstochowie, zaś od 1914 do 1917 r. pracował w polskich organizacjach społecznych w Ufie. Ukończył gimnazjum w tym mieście.

Od 1918 r. służył w 5 pułku artylerii 5 Dywizji Syberyjskiej. Po kapitulacji dywizji na stacji Klukwiennaja (10 stycznia 1920 r.) dostał się do niewoli bolszewickiej. W 1922 r. powrócił do kraju. W kwietniu tego roku zdemobilizowany. Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. art., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. art.

Podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatecznie ukończył Wydz. Finansowo-Ekonomiczny Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie.

W latach 1922-1924 był sekretarzem, a następnie wiceprzewodniczącym Akademickiego Zw. Sybiraków. Od 1930 r. sekretarz generalny Zw. Sybiraków.

Pracował jako urzędnik komunalny w Warszawie. Działał w obwodzie XVI (Mokotów) BBWR.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 11 VII 1925) z Haliną Głuchowską.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.