Bojownikom niepodległości

Ludwik Baraniuk

(1896–po 1932)

Urodził się 21 października 1896 r. w Kołomyi.

Należał do skautingu (od 1911 r.) i Zw. Strzeleckiego (od 1914 r.).

W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionow Polskich. Służył w 12 komp. 2 pp LP. Ranny w 1915 r.

Następnie w armii austro-węgierkiej.

W 1919 r. w POW w Kołomyi. Po wyparciu Ukraińców wstąpił do WP.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy WP. W 1932 r. w stopniu st. ogn. służył w I dyonie 11 pal.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 260/1931.