Urodził się 18 sierpnia 1893 r. w Biadolinach Radłowskich koło Brzeska. Syn Edwarda i Franciszki z Kaczarczyków.
Pracował jako ślusarz.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 12 komp. 3 pp LP. W czasie kampanii karpackiej został ranny i w styczniu 1915 r. leczył się w szpitalu rezerwowym w Kolozsvár. Potem powrócił do komp. Podczas bitwy pod Kościuchnówką 5 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej w okolicach Wołczecka. Przebywał w niewoli w Darnicy.
W niepodległej Polsce mieszkał w Prokocimiu.
Zmarł po 1931 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 251/1931 [po raz drugi ogłoszony nr 235/1933 jako Ludwik Rubisz]; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.