Urodził się 1 maja 1891 r. we Lwowie. Syn Ignacego i Marii z Konińców.
Uczył się w gimnazjum św. Anny w Brzeżanach (ukończył sześć klas).
Członek „Sokoła”, a od 1914 r. Drużyn Bartoszowych.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Początkowo służył w 30 pp, a następnie w marynarce wojennej w Poli.
Od 4 listopada 1918 r. w stopniu szer. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka III (sektor Góra Stracenia). Później oddelegowany do szpitala w Kołomyi, współpracował z tamtejszą POW. W 1919 r. ukończył kurs rachunkowości. Brał udział w walkach z bolszewikami w 1920 r.
Na początku 1921 r. przeniesiony do wojsk Litwy Środkowej. Zweryfikowany jako por. int. z 1 czerwca 1919, do 1930 r. był płatnikiem 13 puł. Następnie (1930-1934) kierownik referatu administracji w DOWar. „Wilno”. Potem służył na analogicznym stanowisku w szefostwie intendentury OK nr III. Awansowany 1 stycznia 1936 r. na kpt. int., od stycznia 1938 r. był kierownikiem referatu zasobów w 3 Okręgowym Urzędzie PW i WF.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 052/4 z 27 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Marią ze Sztajerów, małżeństwo to było bezpotomne.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko) R(zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1-2/1995.