Bojownikom niepodległości

Ludwik Giebułtowicz

(1898-po 1939)

Urodził się 15 czerwca 1898 r. w Przemyślu.

Uczył się w gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Ludwik”. Służył w 1 pp LP. Ciężko ranny w nogę w bitwie pod Krzywopłotami (17-19 listopada), początkowo leczył się w domu. W połowie marca 1915 r. przebywał w stacji chorych w Oświęcimiu. Ze względu na stan zdrowia 20 marca 1915 r. podjęto decyzję o zwolnieniu go z Legionów, co zatwierdzono 7 kwietnia 1915 r. Później w 1 puł LP.

Od 1 listopada 1918 r. w stopniu uł. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w 1 szw. kawalerii lwowskiej „Wilków”.

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie.

Członek Zw. Legionistów Polskich. W 1938 r. był sekretarzem Koła „Beliniaków” we Lwowie.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 1925 r.) z Jadwigą Czelną, miał córkę Helenę Zofię zamężną Sak.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 93/1938
Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 93/1938; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Ł. Truściński, Cztery ucieczki z niewoli, „Świat wokół Marszałka”, nr wrzesień 2017; „Żołnierz Legionów i POW nr 1-2/1939.