Bojownikom niepodległości

Ludwik Giełczyński

(1896-po 1934)

Urodził się 12 lipca 1896 r. w Krakowie. Syn Andrzeja i Anny z Knapińskich.

Uczył się w IV Gimnazjum Realnym w Krakowie.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 1 października 1914 do 15 listopada 1915 r. w stopniu st. szer. służył w 1 komp. 3 pp LP. Chory, w połowie marca 1916 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Potem ponownie w 3 pp LP.

Od 1918 r. w WP. 1 stycznia 1919 r. mianowany pchor. kanc., z dniem 1 sierpnia uzyskał stopień ppor. Służył w Dep. Gospodarczym MSWojsk. W czerwcu 1921 r. w 23 pp. Następnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Łodzi. Pracował jako urzędnik VII stopnia służbowego w tamtejszym Kuratorium Okręgu Szkolnego (do 31 grudnia 1929 r.), a następnie przeszedł jako referendarz do Urzędu Wojewódzkiego. Co najmniej od 1938 r. był wicestarostą starostwa grodzkiego w Łodzi.

Zmarł w 1945 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym Salwator w Krakowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Heleną N., miał jedno dziecko.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 6/1934
Źródła

„Dziennik UrzędowyMinisterstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej” nr 1/1930; „Łódzki Dziennik Wojewódzki” nr 5/1930; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Sprawozdanie XV. c.k. Dyrekcyi Gimnazyum Realnego (IV.) w Krakowie za rok szkolny 1915/1916, Kraków 1916; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.