Ludwik Hauser

Urodził się 30 grudnia 1886 r. w Samborku (obecnie część Skawiny). Syn Edwarda i Anieli z Ludwikowskich. Ukończył III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie (1906 r.), po czym studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia ukończył w 1911 r. Jako student brał udział w przedstawieniach Akademickiego Koła Miłośników Dramatu Klasycznego. Był uczniem A. Siemiaszki, I. Bończy-Stępińskiego, S. Stanisławskiego i A. Zelwerowicza. Jako „Ruszkowski” debiutował w sierpniu 1912 r. w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie i odtąd z niewielkimi przerwami był z nim związany. W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. W następstwie kryzysu przysięgowego we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. W niepodległej Polsce w latach 1921-1925 odbywał studia teatralne w Niemczech, Francji i Włoszech, a jednocześnie w 1923 r. występował w objazdowym zespole Ireny Solskiej. Członek Zw. Legionistów Polskich (członek zarządu okręgu krakowskiego). Podczas II wojny światowej mieszkał w Skawinie, gdzie pracował w handlu. Po wojnie powrócił do pracy w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, gdzie 8 listopada 1959 r. obchodził jubileusz 45. lecia pracy. Artysta dramatyczny, grał m.in. role Tobiasza w „Wieczorze Trzech Króli”, Króla Fezu („Książę Niezłomny”, Czepca w „Weselu”, Szambelana w „Panu Jowialskim”, Wistowskiego („Grube ryby”). Współpracował też z rozgłośnią krakowską Polskiego Radio. Zmarł 18 października 1960 r. w Krakowie. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i włoskim orderem Korony Włoch 5 (?) kl.. Żonaty (od 2 XII 1933) ze Stefanią Kolesińską.