Urodził się 24 marca 1894 r. we Lwowie. Syn Emila. Brat Stanisława Emila (zob.). Ukończył gimnazjum w Stryju, po czym podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz równolegle kształcił się w krakowskiej Akademii Handlowej. W czasie I wojny światowej w lipcu 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie włoskim i rosyjskim, gdzie został ranny i wzięty do niewoli. Po ucieczce z niewoli powrócił do szeregów. Awansował do stopnia por. art. Należał do grona inicjatorów rozbrajania wojsk okupacyjnych w Krakowie (31 października 1918 r.). Uczestniczył w rozbrajaniu załogi tamtejszego odwachu. Od 2 listopada dowodził pociągiem pancernym, na czele którego uczestniczył w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Później brał udział w wojnie z bolszewikami (1919-1920) oraz w III powstaniu śląskim (1921 r.). Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 7 pap (1923, 1924) oraz w 1 pac, w którym był p.o. dowódcy III dyonu (1928). Awansowany 1 stycznia 1929 r. mjr. art., w 1932 r. był dowódcą I dyonu 9 pal. Wiosną 1939 r. zajmował stanowisko komendanta Obozu Ćwiczeń Biedrusko. W sierpniu został dowódcą 14 dac. Podczas kampanii 1939 r. przedostał się na Węgry, gdzie 20 października został internowany. 5 stycznia 1945 r. został tam aresztowany przez funkcjonariuszy gestapo. Po zakończeniu wojny w czerwcu 1945 r. powrócił do Polski. Podjął wówczas służbę w LWP. Awansowany 20 października na ppłk. art., 22 lutego 1946 r. został przeniesiony do rezerwy. Zmarł 22 czerwca 1975 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Bródnowskim kwat. 110 O. Odznaczony Medalem Niepodległości. Jest patronem ulicy w Krakowie.
„Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.