Bojownikom niepodległości

Ludwik Jakimiak

(1897–1939)

Urodził się 15 marca 1897 r. w Krześlinie pow. Siedlce. Syn Jana i Tekli z Ilczuków. Brat Józefa (zob.).

Ukończył cztery klasy gimnazjum filologicznego w Siedlcach i w 1916 r. kurs nauczycielski.

Pracował jako nauczyciel we wsi Plewki gm. Królowa Niwa.

W czasie I wojny światowej od 15 lutego 1916 r. w POW. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.

Od 11 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 12 komp. 22 pp, uzyskując stopień plut. Wyróżnił się w lutym 1920 r., gdy zdobył bolszewicki tabor. W czasie wojny z bolszewikami ranny w obie nogi. 4 kwietnia 1922 r. przeniesiony do rezerwy.

Pracował jako kancelista w Siedlcach, a potem w Towarzystwie Straży Kresowej w Wołkowysku. W 1926 r. ukończył sześciotygodniowy kurs społeczno-samorządowy i PW.

Jako osadnik wojskowy mieszkał we wsi Aksamitówka pow. Lida.

Należał do Związku Peowiaków.

Zginął w 1939 r., prawdopodobnie zamordowany przez Sowietów.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał córkę Irenę i syna Tomasza.

Źródła

J. Garbaczewski, Kawalerowie orderu Virtuti Militari siedleckiego 22 Pułku Piechoty za wojnę 1918–1921 r., Siedlce 1995; S. Kordaczuk, Siedlecka Księga Chwały 1914–1944. Mieszkańcy regionu w walce o wolność i niepodległość, Siedlce 2018; „Monitor Polski” nr 64/1932.