Bojownikom niepodległości

Ludwik Jakubowski

(1893–po 1938)

Urodził się 25 marca 1893 r. w Kielcach. Syn Henryka i Aleksandry.

W 1905 r. wspierał działania PPS, przenosząc broń i kolporutjąc odezwy.

W czasie I wojny światowej od 20 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w oddziale telefonicznym 3 pp LP. Przeszedł całą kampanię legionową.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W składzie 3 pp LP brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie dołączył do II Korpusu Polskiego. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja 1918). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej.. Przebywał w niej w obozie w Güstrow.

Od 1918 r. w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Od 1923 r. w rezerwie.

Służył w straży ogniowej. Był dowódcą pogotowia i zastępcą naczelnika.

Zmarł 10 maja 1938 r. w Kielcach i tam został pochowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

„Komunikat Komendy Koła Trzeciaków” nr 2/1938; „Monitor Polski” nr 140/1938.