Bojownikom niepodległości

Ludwik Jan Landsberg

(1895-1940)

Urodził się 9 października 1895 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Syn Wiktora i Gustawy z Lernerów.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Marian Rychłowski”. Ukończył szkołę podchorążych.

Od 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Czechami pod Skoczowem, a potem z bolszewikami. W październiku 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. kaw., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. br. panc.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako urzędnik w zrzeszeniu fabryk obuwia gumowego.

W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP.

Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 052/3 z 27 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.!

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.