Bojownikom niepodległości

Ludwik Jan Van Marke de Lumen

1894–po 1939

Urodził się 27 maja 1894 r. w Tarnowie. Syn Wiktora i Marii z Klimków. Brat Józefa (zob.).

Przed wojną, zapewne, należał do Zw. Strzeleckiego i ukończył kurs oficerski.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Wiesław”. Dowodził plut. 4 komp. 2 pp LP. 29 września mianowany chor. piech. Brał udział w kampanii karpackiej. Ranny 29 października podczas bitwy pod Mołotkowem. W grudniu przebywał w szpitalu wojennym w Budapeszcie. Później chory, w kwietniu 1915 r. leczył się w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu, a od 21 kwietnia w Kitzbüchel. W połowie tego roku zwolniony z Legionów.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, służył jako szef wydz. dyscyplinarno-karnego w Komendzie m.st. Warszawy (1923) oraz 30 pp (1924, 1928). Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., służył w 15 baonie KOP w Ludwikowie (1932, 1935). Wiosną 1939 r. oficer administracyjno-materiałowy bazy lotniczej 2 plotn.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 5 kl.

Źródła

W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. V, Warszawa 2007; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.