Bojownikom niepodległości

Ludwik Ładusiak

(1900-po 1955)

Urodził się 23 sierpnia 1900 r. w Kojszówce koło Makowa Podhalańskiego. Syn Jana i Rozalii.

W czasie I wojny światowej od 19 stycznia 1918 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w kolumnie sanitarnej. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 56 pp.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1931 r. posiadał stopień plut. Służył wówczas w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5a w Cieszynie. Przed 1939 r. awansował na sierż.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Wilk”. Awansował na st. sierż. Służył w placówce AK w Bystrej Podhalańskiej.

Po wojnie w latach 1945-1955 pozostawał pod kontrolą obserwacyjną komunistycznego aparatu bezpieczeństwa.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1931
Źródła

„Monitor Polski” 1931, nr 260; Podoficerowie odznaczeni Krzyżem Zasługi, „Wiarus” 1939, nr 25.