Ludwik Landzberg

Urodził się 28 sierpnia 1895 r. w majątku Katyliszki na Litwie Kowieńskiej. Syn Ludwika i Aleksandry z Bichniewiczów.

Uczył się w gimnazjum w Taurogach, do 1910 r. ukończył cztery klasy. Od 1912 r. mieszkał w Moskwie i kształcił się w gimnazjum im. Roztowcewa.

W czasie I wojny światowej od stycznia 1915 r. w armii rosyjskiej. Służył w niej do kwietnia 1917 r., walcząc z Niemcami.

Następnie w I Korpusie Polskim; od kwietnia 1917 do czerwca 1918 r. był żołnierzem 1 puł. Po demobilizacji korpusu powrócił do domu.

Od czerwca 1918 do stycznia 1919 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej na Litwie Kowieńskiej.

Od 6 lutego 1919 r. w 10 puł. Służył w szw. km.

W nocy z dn. 19. na 20-go sierpnia 1919 r. bolszewicy w sile jednego baonu nieoczekiwanie zaatakowali, obchodząc z trzech stron wieś Kapcewicze, gdzie wówczas kwaterował III-ci szw. p. 10 uł. z plutonem K.M. Ponieważ było bardzo ciemno i wszyscy oprócz posterunków spali, bolszewicy podeszli pod samą wieśgdzie dopiero udało się posterunkom ich zauważyć. Plutonowy Landzberg Ludwik nie zważając na (…) ogień bolszewików, z których już 1–na komp. zdążyła zająć połowę wsi, dopadł sam jeden do K.M. i otworzył ogień wprost z dwukółki gdyż zdjąć i ustawić go na ziemi nie było możności z powodu ciemna i braku pomocy.Nie zważając jednak na bliskość wroga, który był zaledwie w 70-ciu krokach, plut. Landzberg usuwając zacięcia K.M. strzelał w dalszym ciągu wstrzymując przeciwnika w dalszym posuwaniu się i osłabił ich ogień, czym dał możność III-mu szwadronowi przyszykować się do szyku bojowego i wspólnie z K.M. przejść do kontrataku rezultatem czego było nie tylko wyrzucenie przeciwnika z wyżej wspomnianej wsi, lecz dalsze wycofanie się wzięcie około 100-tu jeńców [z wniosku rtm. Alfreda Reliszki na order Virtuti Militari].

25 lipca 1921 r. bezterminowo urlopowany, po czym w stopniu plut. w rezerwie. Do 20 marca 1923 r. mieszkał u kolegi w majątku Minuta pow. Dzisna. Od 20 marca 1923 r. jako osadnik wojskowy był właścicielem działki żołnierskiej w majątku Ulino koło Łużek.

Należał do Przysposobienia Wojskowego w gm. Łużki.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał syna Stanisława (ur. 8 V 1932).