Ludwik Leszko

Urodził się 21 lipca 1890 r. w Krakowie. Syn Władysława i Jadwigi z Nitschków.

Kształcił się w III Gimnazjum Klaszycznym im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, w którym w 1908 r. uzyskał maturę. W latach 1908-1911 i 1916-1921 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, był uczniem Józefa Mehoffera. Również (w latach 1908-1918 i 1920-1921) studiował malarstwo w Wiedniu.

Od 1913 r. pracował jako nauczyciel rysunków w szkołach w Krakowie.

Był zapalonym narciarzem, turystą i propagatorem turystyki. Współzałożyciel krakowskiego AZS.

Członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Superarbitrowany, od 1916 r. pracował w oddziale NKN w Wiedniu. Od jesieni 1917 r. w POW w Krakowie ps. „Prawdzic”.

W latach 1916-1921 kontynuował studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

W latach 1919-1920 był instruktorem w komp. wysokogórskiej WP.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako nauczyciel rysunków w Państwowym Gimnazjum św. Jacka.

Artysta malarz, uprawiał malarstwo olejowe i akwarelowe. Główny temat jego twórczości stanowiły pejzaże górskie i nadmorskie. W latach 20. i 30. podróżował po krajach skandynawskich, Włoszech, Grecji, Turcji i Francji.

Swoje prace wystawiał we Lwowie (1926, 1927),  w Poznaniu, w krakowskim Tow. Pipierania Sztuk Pięknych (1929, 1931), w warszawskiej „Zachęcie” (1930, 1931, 1934) oraz w Paryżu (1927), Bratysławie (1928), Londynie (1930) i Brukseli.

Po II wojnie światowej należał do ugrupowania „Krąg”.

Był działaczem Polskiego Zw. Narciarskiego.

Zmarł 27 czerwca 1957 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim pas 78.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 kl., złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.