Bojownikom niepodległości

Ludwik Löw

(1895-po 1937)

low ludwikUrodził się 3 kwietnia 1895 r. we Lwowie. Syn Henryka i Anny z Löwów.

Do 1909 r. ukończył sześć klas szkoły powszechnej, po czym pracował jako praktykant handlowy w rodzinnym mieście.

W czasie I wojny światowej od 29 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w komp. sztabowej Komendy Legionów. Uczestniczył w kampanii karpackiej i bukowińskiej. Od 21 lutego 1916 r. służył w Dep. Wojskowym NKN, a od 24 lutego 1917 r. w Centralnym Biurze Werbunkowym w Warszawie.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Od 10 października 1917 r. w szkole podoficerskiej korpusu w Przemyślu. Następnie był instruktorem w komp. uzupełniającej w Bolechowie.

W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków, zbiegł do Lwowa, gdzie ukrywał się.

W 1918 r. uznany za niezdolnego do służby wojskowej. W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. W pierwszej połowie lat 30. był bezrobotny, po 1934 r. pracował jako młodszy pocztylion.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał dwoje dzieci.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 64/1937.