Urodził się 5 września 1897 r. w Warszawie. Syn Maksymiliana i Pauliny z Peruskinów (?).
Działacz niepodległościowy ps. „Okrzeja”.
Po 1918 r. w WP. Służył w 3 szw. 7 puł m.in. jako jego dowódca. Walczył z bolszewikami i Litwinami.
Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., 30 kwietnia 1925 r. został przeniesiony do rezerwy. Z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na rtm. rez. kaw.
Ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera.
Mieszkał w Lasocinie pow. Płock.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, od 11 września dowodził sformowanym w Borku 6 szw. remontów 7 puł. Ze szw. tym dołączył potem do grupy płk. dypl. W. Koca. Uczestniczył w walkach z Niemcami na Lubelszczyźnie.
Po II wojnie światowej w Polsce.
Zmarł 21 lutego 1989 r. w Warszawie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 5 kl.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 24/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Szczypiorski, Ułani Lubelscy, Warszawa 2010.