Bojownikom niepodległości

Ludwik Stefan Lindenberg

(1893-po 1938)

Urodził się 22 czerwca 1893 r. w Warszawie (Zamościu?). Syn Daniela i Marii Rozalii.

Ukończył gimnazjum we Lwowie (1912), po czym studiował w Wiedniu.

Członek „Zarzewia” i PDS we Lwowie i Podhajcach.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 3 komp. wiedeńskiej, a potem w 1 pp LP. W grudniu 1914 r. chory, leczył się w sanatorium w Wiedniu. W okresie od 14 stycznia do 14 maja 1915 r. uczeń szkoły podchorążych LP. Mianowany chor. piech., po utworzeniu 6 pp LP (28 lipca) został dowódcą plut. 1 komp. 12 września wyruszył na front; uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Przed kwietniem 1917 r. został z Legionów zwolniony.

Od 1919 r. w WP. Po wojnie przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Ukończył Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Mieszkał w Warszawie. Pracował jako dziennikarz. Był współpracownikiem Kuriera Porannego, redagował czasopismo ekonomiczne Kompensacja i Clearing.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 23 X 1919) z Marią Antoniną Weiss.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; Księga pamiątkowa 1830-29.XI-1930, Ostrów Mazowiecka 1930; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Rok bojów na Polesiu 1915-1916, Warszawa 1917.